Filmy paryż, obraz, sztuka

Animowany film biograficzny o ostatnich trudnych dniach Vincenta van Gogha zrealizowany w stylu przypominającym obrazy uwielbianego holenderskiego mistrza.

André Masson (Alex Lutz), licytator w słynnym domu aukcyjnym Scottie, pewnego dnia otrzymał list, z którego wynika, że ​​w Miluzie w domu młodego robotnika odnaleziono obraz Egona Schiele. Bardzo sceptyczny, udaje się tam i musi zmierzyć się z faktami: obraz jest autentyczny, arcydzieło zaginione od 1939 roku, zrabowane przez nazistów. André postrzega to wydarzenie jako szczyt swojej kariery, ale jest to także początek walki, która może narazić go na niebezpieczeństwo. Na szczęście pomoże mu była żona i koleżanka Bertina (Léa Drucker) oraz kapryśna stażystka Aurore (Louise Chevillotte)...

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".

W wieku trzynastu lat kochali się i przebywali ze sobą. Nierozłączni koledzy, zdominowani przez: rewolty, ciekawość, nadzieje, wątpliwości, dziewczyny - marzyli o sławie, dzielili się wszystkim. Paul (Guillaume Gallienne) staje się bogaty, Emile (Guillaume Canet) biedny. Dzisiaj Paul jest malarzem. Emile jest pisarzem. Chwała przeszła bez patrzenia na Paula. Emile ma wszystko: sławę, pieniądze, idealną kobietę, którą Paul kochał wcześniej. Podziwiają siebie, ale jednocześnie konkurują. Gubią się. Kończą się jako para, ale nie mogą przestać się kochać.