Filmy okupacja, kolaboracja

Marion Steiner (Catherine Deneuve) myśli o sztuce, która będzie wystawiona w Teatrze Montmartre. Przejęła dyrekcję tego teatru, zastępując swojego męża, Żyda. Wszyscy są przekonani, że Lucas Steiner (Heinz Bennent) uciekł z Francji. W rzeczywistości ukrywa się on w podziemiach teatru.

Poprzez wspomnienia z dzieciństwa podczas okupacji niemieckiej Charles Matton przywołuje atmosferę tej epoki odczuwaną przez dziecko. Czerwiec 1940 rok. Wehrmacht zarekwirował dom, w którym mieszka Pierre (Jean-François Balmer), jego żona Magdeleine (Caroline Silhol), ich syn Charles (Léonard Matton). Wtedy zaczyna się dziwne współżycie: z jednej strony francuska rodzina z dwiema służącymi, Louise (Cécile Vassort) i Leą (Béatrice Avoine), i piękna żydowska nauczycielka, którą wszyscy nazywają Mademoiselle (Magali Leiris). Z drugiej strony niemieccy okupanci: fanatyczny Krantz (Burghart Klaußner) i uczciwy Karl (Thomas Huber). Głęboka przyjaźń wkrótce połączy Charlesa i Karla. Ale zagrożenia niepewnej przyszłości podważają ich związek. Lata mijają, a Karl musi wyjechać na front rosyjski. Pisze całą grozę wojny swojemu młodemu przyjacielowi. Charles potajemnie czyta zakazane listy, które palą jego niewinność i sprawiają, że dzień po dniu staje się bardziej dojrzały.

Błaznowaty wieśniak przybywa do dużego miasta w Toskanii, zakłada rodzinę. Wybucha wojna, wkraczają Niemcy, wieśniak, jako pół-Żyd trafia do obozu koncentracyjnego wraz z najbliższą rodziną. Próbuje jednak przekonać syna, że pobyt w obozie jest jedynie pewną formą zabawy dla dorosłych.

Historia Żydówki, Racheli Stain, która po ucieczce przed transportem do obozu koncentracyjnego trafia do holenderskiego ruchu oporu. Wkrótce zostaje podwójną agentką. Film oparty jest na faktach.

Druga wojna światowa. Bezdzietne małżeństwo z czeskiego miasteczka ukrywa w swoim domu młodego Żyda. Aby uniknąć zdemaskowania, wprowadzają w życie pewien ryzykowny pomysł.

Baśniowa opowieść z historią w tle. Niemcy, volksdeutsche, partyzanci i niezaangażowani – są obiektem drwiny, groteskowego a czasami tragicznego przedstawienia antybohaterów, którzy w zależności od sytuacji zmieniają poglądy… II wojna światowa, miasteczko Konewka. Władzę sprawują cztery osoby: burmistrz Hintz, gestapowiec Klempner, współpracujący z Niemcami Ślązak Grychtolik i były burmistrz Szafraniec… Odział gestapo zostaje zaatakowany przez partyzantów, którym przewodzi Kozub – były powstaniec śląski skazany na śmierć za udział w powstaniu… Agitacja burmistrza do podpisywania volkslisty ma udowodnić niemieckie pochodzenie miejscowości…

W 1930 roku w Paryżu Léon Galipeau (Michel Galabru), lekarz ogólny o wątpliwych kompetencjach, bada Louisa Martineta (Michel Serrault), 59-letniego kawalera. Przekonany, że jego wycieńczony pacjent ma najwyżej dwa lata życia, Galipeau przekonał swojego brata Émile'a (Jean-Pierre Darras), by nabył wiejski dom należący do Martineta w małej wówczas wiosce rybackiej: Saint-Tropez. Obaj bracia, pewni swoich interesów, zgadzają się nawet na indeksowanie dożywotniej renty według wartości, jak sądzą, bez przyszłości: w aluminium. Z biegiem lat Martinet nie tylko ma oko, ale także odzyskuje wigor i entuzjazm pod prowansalskim słońcem. Była to era boomu lotniczego: ceny aluminium rosły, renty dożywotnia rosły w nieskończoność, a rodzina Galipeau zniecierpliwiła się. Zmęczona czekaniem, aż Martinet umrze, snuje plany pozbycia się kłopotliwego rencisty. Niestety, z pomocą wydarzeń (II wojna światowa, Exodus, okupacja niemiecka, potem czystki) próby Galipeausów w celu wyeliminowania Louisa niezmiennie zwracają się przeciwko nim. Jeden po drugim, Galipeausy umierają pod zawsze szczerym spojrzeniem mężnego emeryta, stulatka.

W odległej chińskiej wiosce zdziesiątkowanej przez dwie wojny domowe i japońską inwazję, miejscowy chłop - Ma Dasan - zostaje zaskoczony przez chińskich żołnierzy, którzy zostawiają u niego w domu dwa duże worki. W jednym jest japoński żołnierz, a w drugim jego chiński tłumacz. I tak spokojnie mija pół roku. W międzyczasie Ma Dasan i jego kochanka, młoda wdowa, starają się zadbać o więźniów, co owocuje wytworzeniem się między nimi swego rodzaju więzi. Czas dalej płynie, we wsi jest coraz mniej jedzenia, a mieszkańcy zaczynają szukać winnych.